تأثیر رژیم های مختلف رطوبتی بر راندمان مصرف آب و عملکرد سه رقم گندم زراعی در منطقه کرج

مطالعه حاضر در سال زراعی 94-1393 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران با هدف تعیین رژیم رطوبتی مطلوب جهت بهبود راندمان مصرف آب و عملکرد گندم زراعی انجام شد.آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه رقم گندم زراعی (پیشتاز، سیوند و پارسی)، و 12 سطح رطوبتی به صورت ترکیبی (70، 90، 110 و 130 میلی‌متر تبخیر تجمعی در مرحله رویشی و سطوح 90، 110 و 130 میلی‌متر تبخیر تجمعی در مرحله زایشی) بودند که سطوح رطوبتی براساس میزان تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A اعمال گردید. اثرات اصلی رقم و رژیم رطوبتی بر تمامی صفات مورد مطالعه معنیدار شد. در بین ارقام مورد بررسی،رقم پیشتاز دارای بیشترین میزان عملکرد دانه بود که این برتری عملکرد با تعداد و وزن دانه بیشتر و نیز شاخص برداشت بالاتر این رقم هماهنگ بود. بالاترین میزان عملکرد دانه در تیمار شاهد (79T) مشاهده گردید و با افزایش فاصله آبیاری از 70 به 90، 110 و 130 میلی‌متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A در مرحله رویشی، به ترتیب کاهش 15، 19 و 27 درصدی در میزان عملکرد دانه مشاهده شد. با این‌ وجود در هر گروه تیمار آبیاری در مرحله رویشی (70، 90، 110 و 130)، با افزایش فاصله آبیاری از 90 به 110 و 130 میلی‌متر تبخیر تجمعی در مرحله زایشی کاهش معنیداری در عملکرد دانه ایجاد نشد که مقاومت نسبی مرحله زایشی در گندم نسبت به کاهش میزان رطوبت در دسترس را نشان می دهد.